მარიამ ხარებავა, გოგო, რომელმაც საკუთარი ოცნება აისრულა და გაცვლითი პროგრამით საფრანგეთში წავიდა, დღეს უკვე მაგისტრატურის პირველი კურსის სტუდენტია გრენობლის უნივერსიტეტში (საფრანგეთი). ის თავად გვიყვება თავისი განვლილი გზის შესახებ და საკუთარ გამოცდილებას გვიზიარებს.
☼ გსურს სწავლა საზღვარგარეთ? გაეცანი სასწავლო პროგრამებს EDU.ARIS.GE-ზე ☼
– მოდი დავიწყოთ იმ პერიოდიდან, როდესაც გადაწყვიტე სწავლის საზღვარგარეთ გაგრძელება, რამ მიგიყვანა ამ გზამდე და როგორ დაიწყე შენი ოცნების ასრულება?
– სწავლის საზღვარგარეთ გაგრძელების სურვილი, ვფიქრობ, პირველივე კურსიდან გამიჩნდა, თუმცა მაშინ არ მქონდა გადაწყვეტილი რომელ ქვეყანას ავირჩევდი. ეს იყო მხოლოდ იდეის დონზე, რაც შემდგომში გადაიზარდა ოცნებად და შემდგომ უკვე მიზნად.
ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩაბარებამდეც ვიცოდი, რომ არსებობდა გაცვლითი პროგრამები, თუმცა მაშინ, ალბათ, ასე რეალურ მიზნად ვერც წარმომედგინა.
უპირველესად, აღვნიშნავ, რომ ფრანგული ენა სკოლაში არ მისწავლია და მხოლოდ მეორე კურსიდან დავიწყე აქტიურად შესწავლა. ამიტომ თავიდან გადაწყვეტილი მქონდა ინგლისურენოვანი პროგრამით მეცადა ერასმუსით საზღვარგარეთ წასვლა. სამწუხაროდ, პირველი მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა, თუმცა პირიქით ეს მოტივაციაც კი იყო, რომ ჩემი მიზანი აუცილებლად გამეხორციელებინა. აქტიურად დავიწყე ფრანგული ენის შესწავლა და ყველა შანსის გამოყენება, რათა ენის დონე დამეხვეწა და შემდგომ გამოცდები ჩამებარებინა. აღვნიშნავ, რომ დამატებით ტარდებოდა ფრანკოფონიის საუნივერსიტეტო სააგენტოში (AUF) ფრანგულის კურსები, რომლებსაც აგრეთვე ვესწრებოდი. რაც უფრო მეტად იზრდებოდა ჩემი ენთუზიაზმი ფრანგული ენის შესწავლასთან დაკავშირებით, მით უფრო აქტიურად ვცდილობდი ამა თუ იმ აქტივობებში მონაწილეობის მიღებას. განსაკუთრებით ფრანკოფონიის დღეებთან დაკავშირებით, ყოველ წელს ვცდილობდით ძალიან ლამაზი საღამოების მოწყობას ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორის – მზაღო დოხტურიშვილის დახმარებით. აღნიშნული, არა მარტო მეხმარებოდა ენის შესწავლაში, არამედ უფრო მეტ ინტერესს მიჩენდა ფრანგული კულტურისადმი და გარკვეულწილად მამზადებდა მომავალი თავგადასავლისთვის, რომელიც უკვე საფრანგეთში მელოდა.
შევძელი და ფრანგული ენის გამოცდა 4 წელში ჩავაბარე – DELF B2, დავამთავრე ბაკალავრი და მაგისტრატურაც კვლავ ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩავაბარე – გამოყენებითი უცხო ენები და საერთაშორისო მოლაპარაკებები. მეორე წელს კი უკვე შევძელი ერასმუსით ერთი სემესტრი გამეტარებინა პოლ ვალერის უნივერსიტეტში, მონპელიეში. აღნიშნული ფაკულტეტი დამთავრების შემდგომ, ახლიდან ჩავაბარე გრენობლის ალპების უნივერსიტეტში, ამჟამად უკვე სოციოლოგიის ფაკულტეტის მაგისტრატურის პირველი კურსის სტუდენტი ვარ.
– რა სირთულეებს წააწყდი და როგორ დაძლიე ისინი?
– ნებისმიერი მიზნის ასრულება გარკვეულ სირთულეებთან არის დაკავშირებული. უპირველესად, როდესაც ფრანგულის სწავლა დავიწყე და რეალურად გავიაზრე თუ რა რთული იქნებოდა უცხო ენაზე სწავლის გაგრძელება, ცოტა შევშინდი კიდეც. არ ვიცოდი, თუ რამდენად მოვახერხებდი. მით უმეტეს, როდესაც ხედავ, რომ ძალიან ბევრია შენნაირი მსურველი, იწყებ უკვე კონკურენციაზე ფიქრს. სირთულე იყო ზუსტად ეს, რომ ყველაფერს არარეალურად და ქაოტურად ვუყურებდი. და ამ სირთულეებს თან ახლავდა შიში, თუ რამდენად დავძლევდი და ვიქნებოდი ერთ-ერთი სტუდენტი, რომელიც ოცნებას აიხდენდა და საზღვარგარეთ წავიდოდა სასწავლებლად. თუმცა, ამ დროს, როცა შიშის გრძნობა გიპყრობს, საბედნიეროდ შენს გვერდით აღმოჩნდებიან შენთვის ძვირფასი ადამიანები: დედა, ჩემი ძმა, ჩემი მეგობრები, ჩემი ლექტორები, რომლებიც მამხნევებდნენ და სტიმულს მაძლევდნენ. ეს ყველასა და ყველაფერზე მნიშვნელოვანია.
– გაგიჭირდა თუ არა უცხო გარემოსთან შეგუება? როგორი იყო უცხო ქვეყნის მოქალაქეების დამოკიდებულება შენ მიმართ?
– საბედნიეროდ, მონპელიეში (პოლ ვალერის) უნივერსიტეტში მარტო არ ვყოფილვარ, ჩემს დაქალთან ერთად ვიყავი და გარკვეულწილად ერთად მოგვიწია უცხო გარემოსთან შეგუება და ადაპტაცია. ძალიან საინტერესო იყო ფრანგი სტუდენტების დამოკიდებულება ჩვენდამი. გვიწევდა ორ სხვადასხვა ჯგუფთან ერთად ლექციებზე დასწრება. ერთი ჯგუფი საერთოდ არ გვაქცევდა ყურადღებას, თავიანთი წრე ქონდათ, ამიტომ ჩვენ ყოველთვის ოდნავ მოშორებით ვისხედით და დიდად არც ვცდილობდით მათთან კომუნიკაციას. თუმცა მეორე ჯგუფი, პირიქით ძალიან მეგობრული აღმოჩნდა. მათთან არ გვქონია იმის შეგრძნება, რომ “სხვაგან” ვიყავით, პირიქით, ჩვენც მათ ნაწილად ვთვლიდით თავს.
– ახლა უშუალოდ უნივერსიტეტზე ვისაუბროთ, რატომ აირჩიე პოლ ვალერის უნივერსიტეტი და შემდგომ გრენობლის უნივერსიტეტი? რა იცოდი ამ უნივერსიტეტების შესახებ და საიდან?
– პოლ ვალერის უნივერსიტეტი დიდი ხანია უკვე რაც “მეგობრობს” ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტთან, ამ ორ უნივერსიტეტს ძალიან დიდი ისტორია აქვს. ხშირად ჩამოდიოდნენ პოლ ვალერის უნივერსიტეტიდან ლექტორები და ლექციებს გვიტარებდნენ. აღნიშნულმა რა საკვირველია დიდი გავლენა მოახდინა ჩემს გადაწყვეტილებაზე. რაც შეეხება გრენობლის ალპების უნივერსიტეტს, ერთ-ერთი საუკეთესო უნივერსიტეტია საფრანგეთში და ძალიან გამიხარდა, რომ ჩავაბარე. აქვე აღვნიშნავ, რომ ამ უნივერსიტეტს შიდა სტიპენდიაც აქვს, რაც კიდევ ერთი მოტივი იყო ამ უნივერსიტეტში ჩაბარების.
– რა განსხვავებაა ქართულ და ფრანგულ სწავლებას შორის? რა საერთო და რა განსხვავება დაინახე?
– სიმართლე, რომ გითხრათ განსხვავება უშუალოდ საფრანგეთის ორ უნივერსიტეტშიც კი დავინახე. განსხვავდება ლექციების სტილი, ასევე გამოცდების. ვინაიდან, პოლ ვალერის უნივერსიტეტში ერასმუს პროგრამით ვიყავი, რაღაცები განსხვავებულად შემეხო. თუმცა ახლა, როდესაც უკვე ჩვეულებრივი სტუდენტი ვარ გრენობლის ალპების უნივერსიტეტში ყველაფერი უფრო რთულად მეჩვენება. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე მქონდა გარკვეული გამოცდილება, მაინც რთულია. პირველ სემესტრში გავიარე 11 საგანი, რომლებიც ძალიან ინტერაქციული იყო და ხშირად მიწევდა ჯგუფური სამუშაოების შესრულება, ასევე პატარა კვლევების ჩატარება. საქართველოშიც ხშირად გვაქვს ჯგუფური სამუშაოები, თუმცა ოდნავ განსხვავდება ზოგიერთი, ალბათ, უფრო დავალებების ტიპით. განსხვავება ასევე არის ის, რომ არცერთ საგანში არ გამიკეთებია პრეზენტაცია ინდივიდუალურად, ამიტომ ჯგუფელებს მარტივად დავუახლოვდი და გარკვეული კომპლექსებიც გადავლახე. შემდეგი განსხვავება არის ის, რომ წლის ბოლოს სავალდებულოა სამაგისტრო ნაშრომის დაწერა და ასევე მინიმუმ 2-თვიანი სტაჟირების გავლა. აღნიშნული პრაქტიკული დავალებები და ასევე სტაჟირების გავლა გვაძლევს დიდ გამოცდილებას და გვამზადებს უკვე შემდგომი კარიერული გადაწყვეტილებების მიღებაში.
– ახლა როგორ მიმდინარეობს სწავლა, რა ფორმატით და რა შეზღუდვები გქონდათ მთავრობისგან სწავლის პროცესში?
– სექტემბერში კოვიდის მიუხედავად სწავლა ჩვეულებრივ რეჟიმში მიმდინარეობდა, თუმცა დაახლოებით ნოემბრიდან დისტანციურად მიწევს ლექციებზე დასწრება, რაც ბევრად რთულია ჩემთვის პირადად. როგორც უკვე აღვნიშნე, ლექციები ინტერაქციულია და რთულია კომპიუტერთან მთელი დღის გატარება.
– უჭირდთ თუ არა ლექტორებს მოერგონ ახალ სისტემას და რა პრობლემებს აწყდებით თავად სტუდენტები?
– ვფიქრობ, რომ ახალ სისტემას უკვე მივეჩვიეთ კიდეც, ჩვენც და ასევე ლექტორებიც. თუმცა არის ერთ-ერთი საგანი, რომელიც მოითხოვს კომპიუტერულ პროგრამასთან მუშაობას. ეს კი რთულია დისტანციურად. ამიტომ ლექტორსაც და ასევე ჩვენც გვიჭირს პროგრამასთან სრულყოფილად მუშაობა.
– დღეს, უკვე როგორც გრენობლის უნივერსიტეტის სტუდენტი, რას ურჩევდი იმ ახალგაზრდებს, რომლებიც ახლა ფიქრობენ საზღვარგარეთ სწავლის გაგრძელებაზე, ან იმათ ვინც უკვე საზღვარგარეთაა, თუმცა ჯერ კიდევ ადაპტაციის პროცესს გადის?
– მიუხედავად იმისა, რომ უკვე დიდი გამოცდილება მივიღე, დღესაც კი ვაწყდები დაბრკოლებებს. რთულია მოერგო უცხო კულტურას, სწავლებას, ადამიანებს, გარემოს. მაგრამ, როდესაც ვუყურებ ჩემს განვლილ გზას ვფიქრობ, რომ ღირდა ეს ყველაფერი მენახა. ჯერ კიდევ ყველაფერი წინ მაქვს და ვაპირებ თითოეული წამი გამოვიყენო და ვისწავლო და მივიღო ყველაფერი რასაც ეს კულტურა მე მომცემს.
მე ვურჩევ ყველა იმ სტუდენტს, ვინც ფიქრობს საზღვარგარეთ სწავლის გაგრძელებას, რომ ყველაფერი შესაძლებელია, იყავით თავდაჯერებულები და გამბედავები. არ მისცეთ უფლება უცხო კულტურას და უცხო გარემოს რომ გარიყულად გაგრძნობინოთ თავი. პირიქით, იბრძოლეთ და დაამახსოვრეთ მათ თავი თქვენი ინდივიდუალიზმით. თუმცა აუცილებელია წინასწარ მოემზადოთ, რადგან უცხო ენაზე სწავლა ძალიან რთულია და ასევე გარემოსთან ადაპტაცია. ამის გამო ხშირად ვყოფილვარ სასოწარკვეთილიც კი, თუმცა აღნიშნული მდგომარეობა ყოველთვის უნდა მომართოთ თქვენს სასიკეთოდ და იპოვოთ მოტივაცია და სტიმული, რომელიც დაგეხმარებათ ყველანაირი პრობლემის გადაჭრაში.
ავტორი: ანა მოსიძე
